Τι απομένει στη μνήμη απ' τον χρόνο
ένα περίγραμμα απ’ το σώμα της επιθυμίας
μια συσκευασία αισθήματος
να συντηρεί την προσμονή
πως θα ξανάρθει εποχή βροχών.
Ένα θολό σημάδι ότι υπήρξα ζωντανός
κι ερεθισμένος
κάποτε
Τώρα
σε σελοφάν αεροστεγή κρατιέμαι στη ζωή
να ενθυμούμαι.
Τώρα
αγαπώντας ένα νέο παλιό σπίτι
μαθαίνω να αγαπώ απ’ την αρχή εμένα.
Κι αυτό
να είναι η τωρινή μου αναπνοή
η ανάσα μου
η ιδιωτική μου αφορμή
για το αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου